دوبیتی: دوباره رودبار و بم...

خداوندا کسی در غم نباشد

دچار این همه ماتم نباشد
زمین گهواره‌ای آرام باشد
دوباره رودبار و بم نباشد


حسین شادمهر

دوبیتی: عجب از دست دلّالان دارو

.

بہ جای نوشدم، سم می‎فروشند

ستم را جای مرهم می‎فروشند

عجب از دست دلّالان دارو

ڪه خون را نیز درهم می‎فروشند

حسین شادمهر 

رباعی: از این همه گل، تو انتخابم هستی

من خسته‌ام و لذّت خوابم هستی

لب تشنه‌ام و جرعه‌ی آبم هستی

زیباتر و بهتر از تو هم آیا هست؟

از این همه گل، تو انتخابم هستی

«حسین شادمهر»

رباعی: لاله‌ی سرخ شکفت

 از خاک سیـاه، لاله‌ی ســـرخ شکفت

بر شاخه‌ی گل، پرنده‌ها جفت به جفت

همــراه نگـــار پس قــدم بایـد زد

در سایه‌ی زلـف یـار بایست که خفت

«حسین شادمهر»

رباعی: ما چشم براهیم...

گفتی که پس از خزان و دی می‌آیی
با فصل گُل و گلاب و مِی می‌آیی
بر شاخه شکوفه زد، پرستو برگشت
ما چشم براهیم، تو کی می‌آیی؟

«حسین شادمهر»

دوبیتی: دعای خیر مادر

 

اگر سرو و صنوبر داری ای دل

بهاران را تو باور داری ای دل

بِدان این سبزیِ دلخواه را از

دعای خیر مـــادر داری ای دل

 

 

حسین شادمهر 

 

 

دوبیتی: گل احساس خود را دفن می‌کرد

السلام علیک یا فاطمه الزهرا

گل احساس خود را دفن می‌کرد

یکی الماس خود را دفن می‌کرد

علی ابن ابیطالب در آن شهر

شبانه یاس خود را دفن می‌کرد

«حسین شادمهر»

غزل: ببار ای سپید صمیمی

ببار ای سپید صمیمی، ببار
برای دل من سپیدی بیار

شکوه شکوفایی‌ات دیدنی‌ست
بیفشان شکوفه، هزاران هزار

پر از حسّ زیبا شدن گشته‌ام
و از شوق برفم چسان بی‌قرار

به داماد شمشاد فرخنده باد
وصال عروس سپید چنار

چه برفی، چه برفی، سپید سپید
چه فصلی، چه فصلی، بهار بهار!


«حسین شادمهر»

رباعی: برای شهدای آتش‌نشان

تقدیم به روح بلند شهدای آتش‌نشان

در دفتر عشق نقش دلکش زده‌ای

اسطوره شدی، تنه به آرش زده‌ای

ای سرخ قبا برای سرسبزی باغ

خود را همه جا به آب و آتش زده‌ای

«حسین شادمهر»

این روزها آوار غم عزیزان آتش‌نشان که جان خود را برای نجان هموطنان خویش ایثار کرده‌اند

 و اینک خود در زیر آتش و آوار ساختمان پلاسکو گرفتار شده‌اند،

بر دلهای همه ما سنگینی می‌کند.

 به پاس تلاش و فداکاری‌شان می ایستیم و

 برای شادی روح شهدای آتش‌نشان دعا می‌کنیم.

دوبیتی: به صیدش در قفس افتادی ای دل

به صیدش در قفس افتادی ای دل
به راهش از نفس افتادی ای دل
"کبوتر با کبوتر ..."، گفته باشم
به دنبال مگس افتادی ای دل

«حسین شادمهر»