رباعی: ای دل غم بی‌حواسی‌ات را چه کنم؟

ای دل غم بی‌حواسی‌ات را چه کنم؟

بی‌صبری و پُر هراسی‌ات را چه کنم؟

طوفانی و بارانی و پر گرد و غبار ...

هشدار هواشناسی‌ات را چه کنم؟

«حسین شادمهر»

غزل: ببار ای سپید صمیمی

ببار ای سپید صمیمی، ببار
برای دل من سپیدی بیار

شکوه شکوفایی‌ات دیدنی‌ست
بیفشان شکوفه، هزاران هزار

پر از حسّ زیبا شدن گشته‌ام
و از شوق برفم چسان بی‌قرار

به داماد شمشاد فرخنده باد
وصال عروس سپید چنار

چه برفی، چه برفی، سپید سپید
چه فصلی، چه فصلی، بهار بهار!


«حسین شادمهر»

جاری شده آب در ونیز دل من!

آهو شده‌ای و در گریز دلِ من

تا چند کنی چنین ستیز دل من

باران غمت زیاد باریده، ببین

جاری شده آب در ونیز دل من!

«حسین شادمهر»

ببار ای سپید صمیمی ببار

ببار ای سپید صمیمی ببار

برای دل من سپیدی بیار

 

شکوه شکوفایی‌ات دیدنی‌ست

بیفشان شکوفه هزاران هزار

 

پر از حسّ زیبا شدن گشته‌ام

و از شوق برفم چه‌سان بیقرار

 

به داماد شمشاد فرخنده باد

وصالِ عروسِ سپیدِ چنار

 

چه برفی، چه برفی، سپیدِ سپید

چه فصلی، چه فصلی، بهارِ بهار!

«حسین شادمهر»

کمی تا قسمتی بارانی‌اش کن

دلم را آنچه خود می‌دانی‌اش کن

به نورعشق خود نورانی‌اش کن

دلم را بغض سنگینی گرفته

کمی تا قسمتی بارانی‌اش کن

«حسین شادمهر»

از مجموعه شعر: فرصت‌های ابری / نشرمایا ، 1394

صبح دبستان

طلوع مهر در صبح دبستان

صدای زنگ در گوش خیابان

دوباره دفتر و کیف و کتابم

دوباره آب، بابا، باد، باران

حسین شادمهر

مژده‌ی آغاز

وقتی به خاطرم غم عشقت خطور کرد

هفت آســــمان چشم مرا پر بلور کرد

از سینه‌ام گذشت ســـوار سپید عشق

وز کوچه‌ کوچه‌ی دل من هم عبور کرد

لبخند توســت مژده‌ی آغاز عشقمان

گلخنده‌های ناز توام پر ز شور کرد

تا فصل عشق از افق چشم تو رسید

دل را پر از شکوفه و باران و نور کرد

از یادمان مگر نرود عشق و عاشقی

باید نشست قصه‌ی دل را مرور کرد

«حسین شادمهر»

غزل اشک

  امشب ای اشک مرا مهمانی
  تو فقط حال مـــرا می‌دانی

  من برایت سخنی می‌گویم
  تو برایم غــزلی می‌خوانی

  من پر از بغض گلوگیرم اشک!
  و دلــم در قفسـی زنــدانی

  کمکم کن بتــوانم بپــــرم
  کمکم کن بشــوم بــارانی

  دوستانم همه در بستر خواب
  من و تو گرم بلــــورافشانی

  شب شکوه شعف‌انگیزی است

  شب پر از قاصــدک نورانی

  چه سخن‌ها که نگفتم با تو
  بارها در دل شـــب پنهـــانی

  غربـت و خلوت و فال حافـظ
  «و چه فرخنــده شبی» طولانی

  همدمم باش و جوابم بده اشک!
  تا سحـــــر پیش دلم می‌مانی؟

  «حسین شادمهر»