رباعی: با صوت بلند، یا علی می‌گوید

احمد غم خویش با علی می‌گوید

اسرار به مرتضی علی می‌گوید

نازم به علی که عالم از روی نیاز

با صوت بلند، یا علی می‌گوید

 

حسین شادمهر
(التماس دعا)

رباعی: آن ماه شهید در شب قدر علی‌ست

شیر اُحد و دلاور بدر علی‌ست

خورشید نشسته بر سر صدر علی‌ست

از قدرت و قدر او، زبان‌ها عاجز

آن ماه شهید در شب قدر علی‌ست

«حسین شادمهر»

رباعی: در مدح مولا علی(ع)

چند رباعی در مدح مولاعلی(ع)


امداد علی^(ع) جواب هر مشکل شد
با نام علی^(ع) اذان دین کامل شد
روزی که اذان به گوش من می‌گفتند
آن روز مرا علی^(ع) علی^(ع) در دل شد
*

ما عشق علی^(ع) به سینه مهمان داریم
از نام علی^(ع) مدد فراوان داریم.
روزی که به خاک گور مهمان گردیم
چشم مدد از علی^(ع) کماکان داریم
*

احمد غم خویش با علی^(ع) می‌گوید
اسرار به مرتضی علی^(ع) می‌گوید
نازم به علی که عالم از روی نیاز
با صوت بلند، یا علی^(ع) می‌گوید
*

خورشید محمد^(ص)و علی^(ع) چون ماه است
اسرار حیات را علی^(ع)  آگاه است
من مفتخرم که شیعه‌ی مولایم
گلبانگ دلم، علی^(ع) ولی الله است
*

با یک دل پاک و صیقلی می‌گویم
از عشق امام اوّلی می‌گویم
«لَوْلا عَلِىٌّ لَما خَلَقْتُک» ، دل من!
از روز نخست، یا علی^(ع) می‌گویم
*

در گلشن عشق، مرغ جانانه شدی
در مسلخ عشق، مرد مردانه شدی
از عشق به عشق، یک علی^(ع) فاصله است
از خانه در آمدی و در خانه شدی
*

مولود حریم کبریا است علی^(ع)
پرورده‌ی مهد مصطفی است علی^(ع)
آن شیر خدا،  شاه عرب، ماه نجف
معنای نزول لافتی است علی^(ع)
*

در مدح علی^(ع) زبان چه قاصر شده است
دیوان به علی^(ع) کتاب فاخر شده است
جز عشق علی^(ع) هیچ ندارد دل من

فضل و کرمش امید شاعر شده است

التماس دعا

«حسین شادمهر»

دوبیتی: گل احساس خود را دفن می‌کرد

السلام علیک یا فاطمه الزهرا

گل احساس خود را دفن می‌کرد

یکی الماس خود را دفن می‌کرد

علی ابن ابیطالب در آن شهر

شبانه یاس خود را دفن می‌کرد

«حسین شادمهر»

چراغ راه ناپیدا علی است

چراغ راه ناپیدا علی است

به دست مصطفی، بالا علی است

"هر آنکس را که من مولای اویم

از این پس، مرشد و مولا علی است"

حسین شادمهر

آفریده (به مناسبت عید سعید غدیر)

خدا تو را چه بی‌نظیر آفریده است
تو را چه خوب و دل‌پذیر آفریده است

تو را برای لحظه‌های ناب عاشقی
برای لحظه‌ی خطیر آفریده است

در آسمان مقابل مقام عالی‌ات
فرشته‌های سر به زیر آفریده است

نوازش دل تمام دل‌شکستگان تو را
گلی لطیف چون حریر آفریده است

لیاقت خطاب گل فقط برای توست
خدا چه خار را حقیر آفریده است

تو را برای عشق در زمانه‌ی بلا
چراغ روشن مسیر آفریده است

برای بارش زلال عشقپاک تو
دل مرا پر از کویر آفریده است

خدا برای پاسخ «مدد، مدد»، ببین
چه دست‌های دست‌گیر آفریده است

تداوم حیات سبز باغ‌ تازه را
صفای چشمه‌ی «غدیر» آفریده است

تو افتخار جاودانه‌ای «علی»!، خدا-
تو را برای ما امیر آفریده است

________
حسین شادمهر

گلبانگ دلم «علی ولی الله» است

خورشید محمد و علی چون ماه است

اسرار حیات را علی آگاه است

من مفتخرم که شیعه‌ی مولایم

گلبانگ دلم «علی ولی الله» است

حسین شادمهر

با نام علی اذان دین کامل شد

امداد علی جواب هر مشکل شد

با نام علی اذان دین کامل شد

روزی که اذان به گوش من می‌گفتند

آن روز مرا "علی، علی" در دل شد

حسین شادمهر

ما عشق علی به سینه مهمان داریم

ما عشق علی به سینه مهمان داریم

از نام علی مدد فراوان داریم

روزی که به خاک گور مهمان گردیم

چشم مدد از علی کماکان داریم

«حسین شادمهر»

از روز نخست، یا علی می‌گویم

با یک دل پاک و صیقلی می‌گویم

از عشق امام اولی می‌گویم

"لَولا عَلیٌ لَما خَلَقتُک..." دل من!

از روز نخست، یا علی می‌گویم

حسین شادمهر