رباعی: خداحافظ بهار

ای یار و نگار من، خداحافظِ تو

رفتی ز کنار من، خداحافظِ تو

با «تیر» فراق تیره‌روزم کردی

ای فصل بهار من، خداحافظِ تو

«حسین شادمهر»

کارم به رباعی هزارم افتاد

از دست تو قلبم به تلاطم افتاد
کارم به رباعی هزارم افتاد
شاعر شدم و شعر به نامت گفتم
نام تو سر زبان مردم افتاد

«حسین شادمهر»

یلداست شب زلف سیاهش، امشب

ای عشق، دل مرا به جایش برسان

لب‌های مرا به دست و پایش برسان

یلداست شب زلف سیاهش، امشب

پاییزِ مرا به انتهایش برسان

«حسین شادمهر»

به زیر خط فقر افتادی ای دل!

چرا افسرده و ناشادی ای دل

شبیه نقطه بی‌ابعادی ای دل

بدون عشق و مهر و یار هستی

به زیر خط فقر افتادی ای دل!

حسین شادمهر

به دست یار مستم دادی ای دل

به دست یار مستم دادی ای دل

زبونانه شکستم دادی ای دل

پس از عمری ریا و زهدورزی

چه کاری بود دستم دادی ای دل

حسین شادمهر

از مجموعه شعر: فرصت‌های ابری / نشرمایا ، 1394

نه رنگی مرا مانده بر رخ

نه رنگی مرا مانده بر رخ

نه جانی مرا مانده در تن

تو ای شعله‌ی عشق  آتش به جان زن

به جانم یکی شعله‌ دیگر بیفکن

-

در این روزگار سیه پرده‌ و سرخ و ناشاد

که او هم مرا برده از یاد

طبیبم چنین نسخه داد:

تماشای «قرص» نگار

و نوشیدن از «شربت» لعل یار

شب و صبح ، صد بار!

«حسین شادمهر»

برایم عشـــق، قانون اساسی‌ست

اگر چه شیوه‌ی تو ناسپاسی‌ست

اگر چه راه تو حق ناشناسی‌ست

ولی من همچنان پابند عشقــــــم

برایم عشـــق، قانون اساسی‌ست

#حسین_شادمهر

از مجموعه شعر: فرصت‌های ابری / نشرمایا ، 1394

آینه بیچاره ست!

نه لبی تا که ببوسد
و نه دستی که نوازش بکند
نه زبانی که ستایشگر چشمان تو باشد.
*
چه برایش دل من میسوزد
که تو در پیش نگاهش هر روز
به خودآرایی مشغولی.
آینه بیچاره ست!

#حسین_شادمهر

دلداده‌ی چشم مست یاری هستم

دلداده‌ی چشم مست یاری هستم

من کُشته‌ی غمزه‌ی نگاری هستم

پرسید که آیا تو فدایم هستی

آری هستم، آری هستم، آری هستم

حسین شادمهر

غزل از جعد گیسوی تو گفتم

غزل از جعد گیسوی تو گفتم
دوبیتی از دو ابروی تو گفتم
دلم شاعر شد و این شعرها را
فقط محض گل روی تو گفتم

"حسین شادمهر"