دوبیتی: همیشه با دلی پر درد بودی

به مناسبت گرامیداشت روز پدر 

همیشه با دلی پر درد بودی

همیشه در غم فرزند بودی

پدر! عمرت گذشت و عاقبت هم

بدون مزد و دستاورد بودی

«حسین شادمهر»

غزل: ببار ای سپید صمیمی

ببار ای سپید صمیمی، ببار
برای دل من سپیدی بیار

شکوه شکوفایی‌ات دیدنی‌ست
بیفشان شکوفه، هزاران هزار

پر از حسّ زیبا شدن گشته‌ام
و از شوق برفم چسان بی‌قرار

به داماد شمشاد فرخنده باد
وصال عروس سپید چنار

چه برفی، چه برفی، سپید سپید
چه فصلی، چه فصلی، بهار بهار!


«حسین شادمهر»

دوبیتی: به صیدش در قفس افتادی ای دل

به صیدش در قفس افتادی ای دل
به راهش از نفس افتادی ای دل
"کبوتر با کبوتر ..."، گفته باشم
به دنبال مگس افتادی ای دل

«حسین شادمهر»

دلم کرده هوای چشمهایت

دلم کرده هوای چشمهایت

بده ویزا برای چشمهایت

ونیز و روم و پاریسم همین جاست

همین جغرافیای چشم هایت

«حسین شادمهر»

به دست یار مستم دادی ای دل

به دست یار مستم دادی ای دل

ذبوحانه شکستم دادی ای دل

پس از عمری ریا و زهدورزی

چه کاری بود دستم دادی ای دل؟

حسین شادمهر

چهارشنبه سوری

رهایم کن ز درد دوری امشب

از این تنهایی و مهجوری امشب

دلم را گوشه گوشه عشق افروز

شبیه چارشنبه سوری امشب

«حسین شادمهر»

جاری شده آب در ونیز دل من!

آهو شده‌ای و در گریز دلِ من

تا چند کنی چنین ستیز دل من

باران غمت زیاد باریده، ببین

جاری شده آب در ونیز دل من!

«حسین شادمهر»

تاج عشق

دلم جنگلی سبز از کاج عشق

که بر سر نهاده طلا تاج عشق

 دلم قایقی در افق‌های دور

شناور به هر سو، در امواج عشق

و یک شب به تیر نگاهی قشنگ

نمودی دلم را تو آماج عشق

 و اکنون منم، همنشین غمم

و یک دل که رفته به تاراج عشق

بیا هدیه کن عاشقی را به من

نمانم مگر بنده محتاج عشق

دلم شد مهاجر چسان دلپذیر

دلم پر گشوده به معراج عشق

«حسین شادمهر»

به زیر خط فقر افتادی ای دل!

چرا افسرده و ناشادی ای دل

شبیه نقطه بی‌ابعادی ای دل

بدون عشق و مهر و یار هستی

به زیر خط فقر افتادی ای دل!

حسین شادمهر

شکرانه‌ی کردگار می کرد دلم

شکرانه‌ی کردگار می کرد دلم

قربانیِ بی‌شمار می‌کرد دلم

هی نذر و نیاز، التماس و خواهش

دیگر تو بگو چکار می‌کرد دلم؟

حسین شادمهر