رباعی: چهل سال گذشت

یا با غم و یا با دل خوشحال گذشت

عمری به همین شیوه و منوال گذشت

ای دل غم فردا نخوری، دیدی که

در چشم بہ هم زدن چهل سال گذشت

حسین شادمهر

آخرین بوق قطار

چه کسی می‌داند؟

که چه کس می‌ماند؟

بیش از او...

 یا

پیش از او...؟

چه کسی می‌داند؟

آخرین بوق قطار

در کدامین ایستگاه

به صدا در می‌آید؟

*

تا توقف ننموده ست قطار

فرصتی است تماشا بکنیم

به نسیمی خنکی که گهگاه

گونه‌ها را خنکا می‌بخشد،

دل تفتیده‌ی خود را

حاشا بکنیم.

«حسین شادمهر»

همیشه چون شقایق باش ای دل

همیشه چون شقایق باش ای دل

نماد خلق عاشق باش ای دل

بهارِ عمرِ گل کوتاه و تند است

به فکر این دقایق باش ای دل

«حسین شادمهر»

آفتاب آسمانم، مادرم!

آفتاب آسمانم، مادرم!

ای عزیز مهربانم، مادرم!

غنچه بودم در حیاط سال‌ها

این تو بودی باغبانم، مادرم!

دست‌های گرم تو در زندگی

بود تنها سایبانم، مادرم!

در مسیر پیچ پیچ زندگی

بوده‌ای تو پشتوانم، مادرم!

عمر خود را تو به پایم ریختی

پس فدایت باد جانم، مادرم!

نگذرد از من خدا روزی اگر

قدر مهرت را ندانم، مادرم!

کاش حتی لحظه‌ای هم بی‌تو من

زنده در دنیا نمانم،‌ مادرم!

«حسین شادمهر»

تقویم

دیروز،

هرچه زندگی بود

در خیال فردایی با تو؛

امروز،

اگر زندگی باشد

در مرور خاطرات دیروز است؛

تقویم من شده‌ای تو

بگو

سال کی نو می‌شود؟

حسین شادمهر

آفتابگردانم!

خانه‌ام در غرب؛

کارم در شرق؛

صبح و عصر

رو به آفتاب می‌رانم.

مثل آفتابگردانم!

حسین شادمهر