خلوت عاشقانه‌ای دارم
گریه‌های شبانه‌ای دارم
خلوتم بوی صد غزل دارد
جوشش شاعرانه‌ای دارم
دوری‌ات را تحمل نمی‌دانم
دیدنت را بهانه‌ای دارم
خال لب را مکن دریغ از من
صیدم و درد دانه‌ای دارم
یادگاری اگر که می‌خواهی
برگ سبزی، ترانه‌ای دارم
در دلم آشیانه‌ای داری
در دلت آشیانه‌ای دارم؟
حسین شادمهر
یعنی که من همیشه به یاد تو بوده‌ام
چشمم بدون چشم تو چون چشمه می‌شود
این نکته را به وقت فراق آزموده‌ام
تو بی‌خیال من چه خوش از زندگی شدی
من بی‌خیال روی تو هرگز نبوده‌ام
این عشق آفرینش چشمان مست توست
تو را چنان الهه‌ی عشقی ستوده‌ام
عشقت چنان وجود مرا شعله‌ور نمود
تا گوی عشق از کف مجنون ربوده‌ام
ما را دلی‌ست عاشق و شعری‌ست پر ز شور
شعر و دلم فدای وجودت نموده‌ام
منّت گذار و پای به چشمان من بنه
اینک که مهر غیر تو از دل زدوده‌ام
با اینکه هیچ وقت به یادم نبوده‌ای
باور کن ای عزیز، به یاد تو بوده‌ام
زمستان را به تقویمی ندارد
چنان خشک است و بی‌باران کتابش
که «کبری» هیچ تصمیمی ندارد!
آفتاب آسمانـــم، مادرم!
ای عزیز مهربانــم، مادرم!
غنچه بودم در حیاط سال‌ها
این تو بودی باغبانم، مادرم!
دست‌های گــرم تو در زندگی
بود تنها سایبانــــم، مادرم!
در مسیــر پیچ پیچ زندگی
بوده‌ای تو پشتـوانم، مادرم!
عمر خود را تو به پایم ریختی
پس فدایت باد جانــم، مادرم!
نگذرد از من خدا روزی اگر
قدر مهرت را ندانـــم، مادرم!
کاش حتی لحظه‌ای هم بی‌تو من
زنده در دنیا نمانــــم، مادرم!
بوسه‌ها بر دست و پایت می‌زنم
ای عــــزیز مهربانم، مادرم!
«حسین شادمهر»
- شادی روح مادر، صلوات
