در مدح مولا علی (ع)

احمد غم خویش با علی (ع) می‌گوید

اسرار به مرتضی علی (ع) می‌گوید

نازم به علی که عالم از روی نیاز

با صوت بلند، یا علی (ع) می‌گوید

***

خورشید محمد (ص) و علی (ع) چون ماه است

اسرار حیات را علی(ع)  آگاه است

من مفتخرم که شیعه‌ی نام وی‌ام

گلبانگ دلم، علی(ع) ولی الله است

***

با یک دل پاک و صیقلی می‌گویم

از عشق امام اوّلی می‌گویم

«لولا علی لما خلقتک»، دل من!

از روز نخست، یا علی(ع)  می‌گویم

***

در گلشن عشق، مرغ جانانه شدی

در مسلخ عشق، مرد مردانه شدی

از عشق به عشق، یک علی(ع)  فاصله است

از خانه در آمدی و در خانه شدی

***

مولود حریم کبریا است علی(ع)

پرورده‌ی مهد مصطفی است علی(ع)

آن شیر خدا،  شاه عرب، ماه نجف

معنای نزول لافتی است علی(ع)

***

در مدح علی(ع) زبان چه قاصر شده است

دیوان به علی(ع) کتاب فاخر شده است

جز عشق علی (ع) هیچ ندارد دل من

فضل و کرمش امید شاعر شده است

 حسین شادمهر