شعرهای حسین شادمهر

چه ویروس خطرناکی
سرایت کرده در دل‎ها
چه دنیای کثیفیه
بدون عشق این دنیا

همه پشت نقاب و ماسک
همه از هم گریزانن
کسی عشقو نمی‎فهمه 
دلا بدجور زندانن

نگاه سرد آدم‎ها
نداره حسّ سابق رو
نمی‎لرزه دلی از عشق
ببینی قلب عاشق رو

نمی‎تونم، مگه میشه
نبوسم چشم مستش رو؟
نمی‎تونم، مگه میشه
نگیرم من دو دستش رو؟

من آرامش نمی‎خواهم
منو غرق بلایم کن
بگیر ای دوست دستامو
به عشقت مبتلایم کن

منو سرشار عشقم کن
در این دنیای پر افسوس
به دست عشق پاکم کن
از این حجم پر از ویروس
 

حسین شادمهر