غزل: دلم گریه می‌کند

با سوز و اشک و آه، دلم گریه می‌کند
با جامه ی سیاه، دلم گریه می‌کند

دشمن به روبروست هزاران هزار تا
بر شاه بی سپاه، دلم گریه می‌کند

خورشید روی نیزه شد و آسمان گرفت
با یاد روی ماه، دلم گریه می‌کند

بر پای طفل خار مغیلان نشسته است
بر طفل بی‌گناه، دلم گریه می‌کند

کو آن سوار تا بکشد دست بر دلم
همراه ذوالجناح، دلم گریه می‌کند

گُل‌ها به زیر تلّ پر از نیزه مانده‌اند
در گود قتلگاه، دلم گریه می‌کند

اینگونه پا برهنه کجا می‌برندشان؟
از رنج‌های راه، دلم گریه می‌کند

با یاد گریه‌های پر از سوز دخترش
در شام و در پگاه، دلم گریه می‌کند

*
ماه محرم است، خدایا! ولیِ عصر-
ارواحنا فداه، دلش گریه می‌کند
حسین شادمهر

در عزای معدن‌کاران گلستان

از دست دادن تعداد زیادی از معدنکاران زحمتکش

در معدن یورت آزادشهر را تسلیت می‌گویم.

«گلستان» ناله‌ی بسیار دارد

«گلستان» سینه‌ی غمبار دارد

بهاران در «گلستان» چون خزان شد

«گلستان» داغ معدن کار دارد

حسین شادمهر

محرّم آمد و وقت عزا شد

محرّم آمد و وقت عزا شد

حسین (ع) از مکّه سوی کربلا شد

تمام شهر در سوگ حسین (ع) است

سرِ هر کوچه‌ یک هیئت به پا شد

حسین شادمهر