رباعی: لاله‌ی سرخ شکفت

 از خاک سیـاه، لاله‌ی ســـرخ شکفت

بر شاخه‌ی گل، پرنده‌ها جفت به جفت

همــراه نگـــار پس قــدم بایـد زد

در سایه‌ی زلـف یـار بایست که خفت

«حسین شادمهر»

رباعی: ما چشم براهیم...

گفتی که پس از خزان و دی می‌آیی
با فصل گُل و گلاب و مِی می‌آیی
بر شاخه شکوفه زد، پرستو برگشت
ما چشم براهیم، تو کی می‌آیی؟

«حسین شادمهر»

رباعی: تبریک بهاران

همسایه‌ی نزدیک بهاران باشیم

دنباله‌روی نیک بهاران باشیم

مانند گُل و شکوفه ما نیز به هم

گوینده‌ی تبریک بهاران باشیم

_{«حسین شادمهر»}

ببار ای سپید صمیمی ببار

ببار ای سپید صمیمی ببار

برای دل من سپیدی بیار

 

شکوه شکوفایی‌ات دیدنی‌ست

بیفشان شکوفه هزاران هزار

 

پر از حسّ زیبا شدن گشته‌ام

و از شوق برفم چه‌سان بیقرار

 

به داماد شمشاد فرخنده باد

وصالِ عروسِ سپیدِ چنار

 

چه برفی، چه برفی، سپیدِ سپید

چه فصلی، چه فصلی، بهارِ بهار!

«حسین شادمهر»