هیچ کس در دسترس نیست!

کنارم هم زبان و هم نفس نیست
که انگاری کنارم هیچ کس نیست
چنان مشغول دنیای مجازند
که حتی هیچ کس در دسترس نیست!

«حسین شادمهر»

رباعی: خداحافظ بهار

ای یار و نگار من، خداحافظِ تو

رفتی ز کنار من، خداحافظِ تو

با «تیر» فراق تیره‌روزم کردی

ای فصل بهار من، خداحافظِ تو

«حسین شادمهر»

دست‌هایی که آشنای شالی بود

دست‌هایی که آشنای شالی بود

وقت برداشت برنج خالی بود

 می‌نشستند بر زمین و می‌دیدم

دستشان پینه‌دار دار قالی بود

 آن طرف تشنه بود و خسته و غمگین

پیرمردی که کوزه‌اش سفالی بود

 غنچه‌ای بر کسی نداده، می‌کوچید

نوبهاری که در همین حوالی بود

 حرمت دست پینه‌بسته را دارند،

فکر من بود و حیف خوش‌خیالی بود

«حسین شادمهر»