شعرهای حسین شادمهر

غزل، ترانه، رباعی، دوبیتی، طنز، ... [ کانال تلگرام Shadmehraneh@ ]

شعرهای حسین شادمهر

غزل، ترانه، رباعی، دوبیتی، طنز، ... [ کانال تلگرام Shadmehraneh@ ]

شعرهای حسین شادمهر

کتاب شعر منتشر شده:
فرصت‌های ابری ، مجموعه دوبیتی
نشر مایا ، 1395
__________________

کانال‌های تلگرام:
*شادمهرانه https://t.me/shadmehraneh
*شادک https://t.me/shadmehraneh2
*شادشعر https://t.me/shadshear

پیام های کوتاه

طبقه بندی موضوعی

بایگانی

آخرین مطالب

آخرین نظرات

  • ۲ دی ۹۷، ۱۲:۲۱ - النگو نقره طرح طلا
    عالیه

پیوندهای روزانه

۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «اجتماعی» ثبت شده است

هنرها در بساط خویش داری

تو حتماً عقل از ما بیش داری!

به اسم خدمت و خدمتگزاری

حقوقی آنچنان در فیش داری

به ما یارانه دادی، لقمه‌ای نان

بنازم که غم درویش داری!

ندارم بنده حتی سرپناهی

تو ویلای شمال وکیش داری

به فکر مسکن مهر پرندم

تو اما برج در تجریش داری

تماشایش برای ما حرام است

خودت اما هفشتا دیش داری!

شدی سیتی‌زن اینجا و آنجا

تو خیلی فکر دوراندیش داری

شعار دین و میهن هم فریب است

اگر تسبیح و پشم و ریش داری

"به فیش ما چرا هی کار دارند؟"

بمیرم که چنین تشویش داری


***

سوای این همه دار و ندارت

بدان روز جزا در پیش داری

 

«حسین شادمهر»

۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۱ تیر ۹۵ ، ۱۴:۰۶
حسین شادمهر


به دور از هر تقدّم بود ای کاش
میان مردمان گم بود ای کاش
وکیلی را که مردم رای دادند
کمی هم فکر مردم بود ای کاش


«حسین شادمهر»

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۵ اسفند ۹۴ ، ۰۸:۳۶
حسین شادمهر

دوستان و خوانندگان عزیز؛

لینک صفحات من در شبکه‌های اجتماعی را خدمتتان معرفی می‌کنم. منتظر حضور گرم و همیشگی‌تان هستم.


کانال شعر شادمهر   https://telegram.me/shereshadmehr

اینستاگرم        https://instagram.com/shadmehr.hossein


۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۹ مهر ۹۴ ، ۰۸:۲۱
حسین شادمهر

با نگاه خسته‌ات کدام درد را

                            حرف می‌زنی؟
با سکوت تلخ خویش

                    بازگوی لحظه‌ی کدام شیونی؟

کودکم!

          دزد لحظه‌های کودکانه‌ات که بود؟

دخترم!

             دست وحشی کدام باد

                  سیب سرخ عصمت تو را ربود؟

نعره ی سیاه وحشیانه‌ی کدام مست

                     وحشت شبانه‌ی تو را فزود؟

داغ آتش نگاه را

دست کوچک سیاه را

لحظه‌های آه آه را 

خلوت سکوت و بی‌پناه را 

                با کدام شرم شعر می‌توان سرود؟

تا کجا، چه وقت

        می‌توان برای تو ، چنین

                    سرد و سخت ، مثل سنگ بود؟

کودکم!

دخترم!

     روی صورت قشنگ تو

                            مُهر ننگ ماست این کبود

***
سهم تو اگر

    لحظه‌های کودکانه‌ای نبود

     شور و شوق شادمانه‌ای نبود

     در بهار زندگی

        فرصت جوانه‌ای نبود

      گرمی حضور دست‌های یک پدر،

           بازوان گرم مادرانه‌ای نبود

      در هجوم بادهای سرد شهر

                     آشیانه‌ای نبود،

                          سقف خانه‌ای نبود

       ای پرنده‌ی شکسته بال

                    سهم تو اگر 

                              هیچ دانه‌ای نبود 


سهم تو یقین

ضرب تازیانه هم نبود

وحشت شبانه هم نبود

له شدن چنین

سخت و وحشیانه هم نبود.


«حسین شادمهر»

حسین شادمهر

چه خشک و بی گل و بی سایه ماندم

نه برگی از درختی سبز خواندم

برای یادگاری کاش من هم

به دست خود درختی می‌نشاندم!


حسین شادمهر