رباعی: خورشید سپیده‌ی سحر، صبح بخیر

خورشید سپیده‌ی سحر، صبح بخیر
مهتاب سپید لب شکر، صبح بخیر
هرصبح دو بوسه می‌زنم بر رویت
این بوسه سلام و آن دگر صبح بخیر

حسین شادمهر

رباعی: ایران همه لاله‌زار از خون شهید

ایران همه لاله‌زار از خون شهید

پیروز و پر افتخار از خون شهید

این سبزی و این سپیدی و سرخی را

هستیم چه وامدار از خون شهید

«حسین شادمهر»

رباعی: تبریک بهاران

همسایه‌ی نزدیک بهاران باشیم

دنباله‌روی نیک بهاران باشیم

مانند گُل و شکوفه ما نیز به هم

گوینده‌ی تبریک بهاران باشیم

_{«حسین شادمهر»}

رباعی: تا فصل بهار ...

باد آمده تا نوید مرگم بدهد

هشدار به رگبار تگرگم بدهد

مانند درخت منتظر می‌مانم

تا فصل بهار، بار و برگم بدهد

«حسین شادمهر»

رباعی: ای دل غم بی‌حواسی‌ات را چه کنم؟

ای دل غم بی‌حواسی‌ات را چه کنم؟

بی‌صبری و پُر هراسی‌ات را چه کنم؟

طوفانی و بارانی و پر گرد و غبار ...

هشدار هواشناسی‌ات را چه کنم؟

«حسین شادمهر»

دوبیتی: گل احساس خود را دفن می‌کرد

السلام علیک یا فاطمه الزهرا

گل احساس خود را دفن می‌کرد

یکی الماس خود را دفن می‌کرد

علی ابن ابیطالب در آن شهر

شبانه یاس خود را دفن می‌کرد

«حسین شادمهر»

دوبیتی: به صیدش در قفس افتادی ای دل

به صیدش در قفس افتادی ای دل
به راهش از نفس افتادی ای دل
"کبوتر با کبوتر ..."، گفته باشم
به دنبال مگس افتادی ای دل

«حسین شادمهر»

رباعی: باید که رفیق را فراموش کنم!

احساسِ رقیق را فراموش کنم
فریادِ غریق را فراموش کنم
از بس که رفیق نارفیقی کرده
باید که رفیق را فراموش کنم!

«حسین شادمهر»

دوبیتی: شب عید و شب دی ، یا رضا جان

شب عید و شب دی ، یا رضا جان
پیاپی و پیاپی ، یا رضا جان
دلم تنگ است آقا جان طلب کن
قرار ما بگو کی؟ یا رضا جان


حسین شادمهر 

رباعی: از سفره‌ی انقلاب...

جز آتش و التهاب، سهم تو چه بود؟

ای تشنه به جز سراب، سهم تو چه بود؟!

تو آدم دست و پا نداری هستی!

از سفرۀ انقلاب، سهم تو چه بود؟!

«حسین شادمهر»