رنگ‌ها ماجرای پاییز است
عشق‌ها از هوای پاییز است
گوش کن، خش‌خشی که می‌آید
انعکاس صدای پاییز است
سرخ و زردم به یاد غم‌هایش
دل من روستای پاییز است
تَرَکی خورده در انار دلم
ردّ پا، ردّ پای پاییز است
خنده‌اش سیب سرخ پاییزی‌ست
دلبرم آشنای پاییز است
شب یلدای سینه‌ام سرخ است
هدیه از انتهای پاییز است
حسین شادمهر
من مانده‌ام و حسرت یک راه برایم
تنهایی و یک سینه‌ی گمراه برایم
یاران همه رفتند به دلدار رسیدند
من مانده‌ام و غصّه‌ی جانکاه برایم
آنان غزل وصل سرودند به دفتر
من مانده‌ام و شعر پر از آه برایم
در قعر سیاهی خودم گم شده‌ام که
سودی نکند روشنی ماه برایم
یک روز جواز سفرم را بدهد کاش
تا مانده همین فرصت کوتاه برایم
ای کاش به پایان برسد فصل جدایی
من باشم و آن مقصد دلخواه برایم
« حسین شادمهر»
رونق خوب اقتصادی هست
توی دل‌ها امید و شادی هست
کارگرها همه سر کارند
کارهای قراردادی هست
آدم لایق وظیفه‌شناس
همه جا توی هر نهادی هست
جهت اخذ دکتری، حتّی
نهضت حذف بیسوادی هست
پست خالی برای استخدام
ویژه‌ی هر المپیادی هست
ابداً که بروکراسی نیست
سیستم در صف و ستادی هست
مشکل سرپناه اصلاٌ نیست
مسکن احمدی‌نژادی هست
هم فراوان کلید روحانی
جهت قفل انسدادی هست
هفته‌ای هفت، هشت تا جلسه
جهت رفع هر فسادی هست
برق و بنزین و آب صادر شد
بس که اینجا همش زیادی هست
مفسد ارز توی زندان و
محتکر توی انفرادی هست
سر سفره وفور نعمت‌هاست
کار دلّال در کسادی هست
قیمتی هم اگر حبابی شد
راه‌حلّش تفنگ بادی هست
بهتر از این مگر چه می‌خواهی؟
وضع بر وفق هر مرادی هست
و اگر سوخت جایی از بدنت
غم مخور، چاره‌اش، پمادی هست
«حسین شادمهر»
یک فرشتهی خدا
توی خانه‌های ماست
دست‌های گرم او
روی شانه‌های ماست
هیچ‌کس شبیه او
مهربان نمی‌شود
مثل او برای ما
هم‌زبان نمی‌شود
روز و شب، همیشه او
پیش ما، کنار ماست
گرمی نگاه او
نور روزگار ماست
از همه فرشته‌ها
این فرشته بهتر است
نام این فرشته هم
بی‌گمان که مادر است
«حسین شادمهر»
چه دلاویز و قشنگ
بر سرت روسری رنگارنگ
رنگ لبخند تو زیباست
مثل یک باغ پر از میوه‌ی سیب
و لبت قرمزی باغ انار
بر دلم عشق ببار
که دل‌انگیز منی
فصل پاییز منی
«حسین شادمهر»
به نام خداوند نور و قلم
به نام خداوند مهر و کَرَم
شروع سخن‌ها به نامش نکوست
که زیباترین نام‌ها، نام اوست
سرآغاز دفتر به نام خداست
و پرواز دیگر به نام خداست
خداوند برهان و دین و کتاب
همانا خداوند روز حساب
خدایی که گردون سپهر آفرید
خدایی که با لطف، مهر آفرید
به علم و به خواندن خدا امر کرد
کتاب و قلم را به ما امر کرد
*
سلام ای عزیزان باغ وطن
سلام ای شکوفاگران سخن
درود ای امیدان ایران زمین
درود ای جوانان شورآفرین
خجسته شما را شروعی دگر
مبارک شما را طلوعی دگر
خوشامد شما راست آغاز مهر
کبوتر شدن روز پرواز مهر
به آغاز مهرت بشارت دهم
به دیدار یارت اشارت دهم
همان مهربان یار، نامش کتاب
همان خوش زبان یار، نامش کتاب
خوشا تازه کردن به دیدارها
شکوفا شدن بارها، بارها
*
خدایا به دانش مرا نور ده
به دست و دلم قوت و زور ده
که در راه ایران بکوشم بسی
و در خاک میهن بجوشم بسی
«حسین شادمهر»
پ‌ن: یادش بخیر، دوران خوش مدرسه، از این نوع شعرها می‌نوشتیم و سر صف مدرسه می‌خواندیم. این روزها، دوباره بوی ماه مهر، بوی کیف و کتاب مدرسه، شروع سال تحصیلی جدید، باز شدن مدرسه‌ها، دیدار همکلاسی‌ها، بوی مهر و مهربانی می‌آید ....
دل خسته و پر گناه باز آمده‌ام
از راه پر اشتباه باز آمده‌ام
با پرچم سرخ یا حسینم عهدیست
با پیرهن سیاه باز آمده‌ام
*
با قافله‌ی سبز خدا کوچیدند
در دشت بلا فقط خدا را دیدند
آن روز برای سبزی فصل بهار
هفتاد و لاله، کربلا روییدند
*
اینجا دل خاک بس نگین افتاده
گل‌های قشنگ و نازنین افتاده
خورشید طلوع کرده هنگام غروب
هفتاد و دو ماه بر زمین افتاده
«حسین شادمهر»
قیمت ارز گران خواهد شد
هم گران مهر زنان خواهد شد
مرغ و ماهی که گران شد بسیار
بعد از آن نوبت نان خواهد شد
قیمت شیر و پنیر و کره هم
ناگهان در فوران خواهد شد
مسکن مهر بهم خواهد ریخت
مشکل خانه فلان خواهد شد
قیمت سکّه و یورو و دلار
لحظه‌ای در نوسان خواهد شد
پول ملّی به فنا خواهد رفت
کمترین ارز جهان خواهد شد
بحث بازار و سیاست همه جا
گپ و گفت همگان خواهد شد
این بگوید که چنین خواهد شد
آن بگوید که چنان خواهد شد
نحوه‌ی کنترل قیمت‌ها
بحث اجلاس سران خواهد شد
و یقین فکر خروج از کشور
در سر پیر و جوان خواهد شد
آخرش سکته‌ی قلبی‌ست، تمام
قلب ما بی‌ضربان خواهد شد
«حسین شادمهر»
یکی گوید که چوپان است فرزند
یکی گوید که دهقان است فرزند
یکی گوید که او شغلی ندارد
همیشه در پی نان است فرزند
یکی‌شان هم خدایی راست گفته
که در سنّ دبستان است فرزند
اگر پرسی که فرزندت کجا است؟
همه گویند: ایران است فرزند
*
پس آقازاده‌ها را کیست بابا؟
زبانم لال، شاید نیست بابا!
مدیر عامل آن کارخانه
رئیس گمرکات مرز بانه
بزرگ کاسبان توی بازار
که دارد شهروندیِ دوگانه
فلان دزد کلان اقتصادی
فلان جاروکش کل خزانه
نباشد هیچ یک فرزندی از ما
همه هستند کلاٌ توی خانه
*
پس آقازاده‌ها را کیست بابا؟
زبانم لال، شاید نیست بابا!
ندارم بچه‌ای در کار سیمان
ندارم بچه‌ای با رانت پنهان
ندارد بچه‌ام انواع ماشین
ندارد طفل من ارز فراوان
شکر، سیگار، دارو، گوشت، خودرو
نباشد بچه‌ام در هیچ سلطان
تمام بچه‌هایم نیز هستند
بدون شک همه از پاک دستان
*
پس آقازاده‌ها را کیست بابا؟
زبانم لال، شاید نیست بابا!
«حسین شادمهر»
خبر آمد که مردم زابل
گِل گرفتند درب شورا را
با چنین خاک باد آورده
می‌توان گِل گرفت دنیا را
اولاً از محیط زیست، سپس
شهرداری، صدا و سیما را
از همین خاک بر سرش ریزند
هر که کاری نکرد آنجا را
گِل بریزند در دهانش تا
بلکه فهمد زبان گویا را
سرمه‌ی چشم او یقین خاک است
تا ببیند غم هویدا را
زیر این خاک کاش چال کنند
هر چه مسئول بی سر و پا را
«حسین شادمهر»
