ای عشق، اجازه‌ای به من باز بده

ای عشق، اجازه‌ای به من باز بده
سوزی و گدازه‌ای به من باز بده
تقصیر مرا ببخش ای عشق عزیز
یک فرصت تازه‌ای به من باز بده

«حسین شادمهر»

در این تهران دودآلود...

هوای پاک و مطبوعی نداریم

به دل‌ها عشق مشروعی نداریم

در این تهران دودآلود حتی

برای شعر موضوعی نداریم!

«حسین شادمهر»

یلداست شب زلف سیاهش، امشب

ای عشق، دل مرا به جایش برسان

لب‌های مرا به دست و پایش برسان

یلداست شب زلف سیاهش، امشب

پاییزِ مرا به انتهایش برسان

«حسین شادمهر»

تاج عشق

دلم جنگلی سبز از کاج عشق

که بر سر نهاده طلا تاج عشق

 دلم قایقی در افق‌های دور

شناور به هر سو، در امواج عشق

و یک شب به تیر نگاهی قشنگ

نمودی دلم را تو آماج عشق

 و اکنون منم، همنشین غمم

و یک دل که رفته به تاراج عشق

بیا هدیه کن عاشقی را به من

نمانم مگر بنده محتاج عشق

دلم شد مهاجر چسان دلپذیر

دلم پر گشوده به معراج عشق

«حسین شادمهر»

به زیر خط فقر افتادی ای دل!

چرا افسرده و ناشادی ای دل

شبیه نقطه بی‌ابعادی ای دل

بدون عشق و مهر و یار هستی

به زیر خط فقر افتادی ای دل!

حسین شادمهر

به دست یار مستم دادی ای دل

به دست یار مستم دادی ای دل

زبونانه شکستم دادی ای دل

پس از عمری ریا و زهدورزی

چه کاری بود دستم دادی ای دل

حسین شادمهر

از مجموعه شعر: فرصت‌های ابری / نشرمایا ، 1394

نه رنگی مرا مانده بر رخ

نه رنگی مرا مانده بر رخ

نه جانی مرا مانده در تن

تو ای شعله‌ی عشق  آتش به جان زن

به جانم یکی شعله‌ دیگر بیفکن

-

در این روزگار سیه پرده‌ و سرخ و ناشاد

که او هم مرا برده از یاد

طبیبم چنین نسخه داد:

تماشای «قرص» نگار

و نوشیدن از «شربت» لعل یار

شب و صبح ، صد بار!

«حسین شادمهر»

ریاضی گفته وصل ما محال است

بدون عشق بازی، این من و تو

همیشه تک نوازی ، این من و تو

ریاضی گفته وصل ما محال است

دو تا خط موازی، این من و تو

«حسین شادمهر»

از مجموعه شعر: فرصت‌های ابری / نشرمایا ، 1394

چرا با من وفاداری نمی‌کرد؟

چرا با من وفاداری نمی‌کرد؟

مرا در عاشقی یاری نمی‌کرد؟

برای عشقمان از اشک و لبخند

مهیّا بود و او کاری نمی‌کرد

«حسین شادمهر»

از مجموعه شعر: فرصت‌های ابری / نشرمایا ، 1394

کمی تا قسمتی بارانی‌اش کن

دلم را آنچه خود می‌دانی‌اش کن

به نورعشق خود نورانی‌اش کن

دلم را بغض سنگینی گرفته

کمی تا قسمتی بارانی‌اش کن

«حسین شادمهر»

از مجموعه شعر: فرصت‌های ابری / نشرمایا ، 1394