رباعی: خداحافظ بهار

ای یار و نگار من! خداحافظِ تو

رفتی ز کنار من، خداحافظِ تو

با «تیر» فراق تیره‌روزم کردی

ای فصل بهار من! خداحافظِ تو

«حسین شادمهر»

رباعی: لاله‌ی سرخ شکفت

 از خاک سیـاه، لاله‌ی ســـرخ شکفت

بر شاخه‌ی گل، پرنده‌ها جفت به جفت

همــراه نگـــار پس قــدم بایـد زد

در سایه‌ی زلـف یـار بایست که خفت

«حسین شادمهر»

رباعی: ما چشم براهیم...

گفتی که پس از خزان و دی می‌آیی
با فصل گُل و گلاب و مِی می‌آیی
بر شاخه شکوفه زد، پرستو برگشت
ما چشم براهیم، تو کی می‌آیی؟

«حسین شادمهر»

رباعی: تبریک بهاران

همسایه‌ی نزدیک بهاران باشیم

دنباله‌روی نیک بهاران باشیم

مانند گُل و شکوفه ما نیز به هم

گوینده‌ی تبریک بهاران باشیم

_{«حسین شادمهر»}

رباعی: تقویم پر از بهار

 

 

سرسبزیِ سبزه‌زار باشد دلتان

سرمست کنار یار باشد دلتان

تبریک بهار بوسه‌ای می‌طلبد

تقویم پُر از بهار باشد دلتان

 

 

حسین شادمهر 

(سال‌نومبارک‌وفرخنده‌باد)

 

 

دوبیتی: دعای خیر مادر

 

اگر سرو و صنوبر داری ای دل

بهاران را تو باور داری ای دل

بِدان این سبزیِ دلخواه را از

دعای خیر مـــادر داری ای دل

 

 

حسین شادمهر 

 

 

رباعی: تا فصل بهار ...

باد آمده تا نوید مرگم بدهد

هشدار به رگبار تگرگم بدهد

مانند درخت منتظر می‌مانم

تا فصل بهار، بار و برگم بدهد

«حسین شادمهر»

دوبیتی: به دست خود درختی می‌نشاندم!

چه خشک و بی گُل و بی سایه ماندم

نه برگی از درختی سبز خواندم

برای یادگاری کاش من هم

به دست خود درختی می‌نشاندم!

حسین شادمهر

رباعی: خداحافظ بهار

ای یار و نگار من، خداحافظِ تو

رفتی ز کنار من، خداحافظِ تو

با «تیر» فراق تیره‌روزم کردی

ای فصل بهار من، خداحافظِ تو

«حسین شادمهر»

همیشه چون شقایق باش ای دل

همیشه چون شقایق باش ای دل

نماد خلق عاشق باش ای دل

بهارِ عمرِ گل کوتاه و تند است

به فکر این دقایق باش ای دل

«حسین شادمهر»