ای وجــودم فدای چشمانت!
من اسیـــر صفای چشمانت
فرصتـــی، تا کبوتــر قلبـــم
پر کشـــد در هوای چشمانت
قلب من این حریم عشقستان
کُشتــــه‌ی آن بلای چشــمانت
من که بودم غریب این سامان
گشتــه‌ام آشنـــای چشمانت
وه چه عاشق، چه با صفا هستند
مـــردم روستـــای چشــمانت
این من و این دل و غزل‌هایم
بنـــدگان خـــدای چشمانت
هر شب اینجا چه آتشین شعری
می‌ســـرایم بـــرای چشمانت
مثل غــم مثل پاییــــز است
زنــدگی‌ها جـــدای چشمانت.
سینه سرخی مهاجرم ای دوست
مـــی‌روم تــا ورای چــشمانت
«حسیـــن شادمهــــر»
