نه رنگی مرا مانده بر رخ
نه جانی مرا مانده در تن
تو ای شعله‌ی عشق آتش به جان زن
به جانم یکی شعله دیگر بیفکن
-
در این روزگار سیه پرده و سرخ و ناشاد
که او هم مرا برده از یاد
تماشای «قرص» نگار
و نوشیدن از «شربت» لعل یار
شب و صبح ، صد بار!
«حسین شادمهر»
دیروز،
هرچه زندگی بود
در خیال فردایی با تو؛
امروز،
اگر زندگی باشد
در مرور خاطرات دیروز است؛
تقویم من شده‌ای تو
بگو
سال کی نو می‌شود؟
حسین شادمهر
بدون عشق بازی، این من و تو
همیشه تک نوازی ، این من و تو
ریاضی گفته وصل ما محال است
دو تا خط موازی، این من و تو
«حسین شادمهر»
از مجموعه شعر: فرصت‌های ابری / نشرمایا ، 1394
نگاهت بر دلم لبخند می‌زد
دلم را می‌شکست و بند می‌زد
مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل
دلم را با دلت پیوند می‌زد
حسین شادمهر
از مجموعه شعر: فرصت‌های ابری / نشرمایا ، 1394
چرا با من وفاداری نمی‌کرد؟
مرا در عاشقی یاری نمی‌کرد؟
برای عشقمان از اشک و لبخند
مهیّا بود و او کاری نمی‌کرد
«حسین شادمهر»
از مجموعه شعر: فرصت‌های ابری / نشرمایا ، 1394
دلم را آنچه خود می‌دانی‌اش کن
به نورعشق خود نورانی‌اش کن
دلم را بغض سنگینی گرفته
کمی تا قسمتی بارانی‌اش کن
«حسین شادمهر»
از مجموعه شعر: فرصت‌های ابری / نشرمایا ، 1394
اگر چه شیوه‌ی تو ناسپاسی‌ست
اگر چه راه تو حق ناشناسی‌ست
ولی من همچنان پابند عشقــــــم
برایم عشـــق، قانون اساسی‌ست
از مجموعه شعر: فرصت‌های ابری / نشرمایا ، 1394
نه لبی تا که ببوسد
و نه دستی که نوازش بکند
نه زبانی که ستایشگر چشمان تو باشد.
*
چه برایش دل من میسوزد
که تو در پیش نگاهش هر روز
به خودآرایی مشغولی.
آینه بیچاره ست!
