به زیر پای مردم بود دائم

به زیر پای مردم بود دائم

میان خودروها گم بود دائم

سرِ هر چارراهی کودک کار

لباسش دست دوم بود دائم

«حسین شادمهر»

آهو شوم و پناه این در باشم

نذر امام غریب
 

باید به هوای عشق بی حد بروم
باید به همان سرا و گنبد بروم
گویا که هوای عاشقی کرده دلم
باید که دوباره باز مشهد بروم
 
*
آهو شوم و پناه این در باشم
در سایه‌ی آن سرو و صنوبر باشم
ای کاش مرا بال و پری بود که من
دور حرم دوست کبوتر باشم
 
*
در نزد ضعیف، یا معین الضعفاست
در نزد غریب، یا غریب الغرباست
اینجا همه حاجت از رضا(ع) می‌گیرند
این صحن و سرای طوس، حج فقراست
 
*
آقا! بطلب که باز زایر بشوم
در صحن و سرای عشق، حاضر بشوم
زیباست چه زیباست سرودن از تو
رخصت بده تا دعبل شاعر بشوم
 
*
یارب که مرا ز عشق حاصل بشود
پابوسی شاه طوس شامل بشود
این دل به نوای عشق، بیدل بشود
با گوشه‌ی چشم دوست، دعبل بشود


«حسین شادمهر»

دل دور از گناهی داشتم کاش

دل دور از گناهی داشتم کاش

به عشقت تکیه‌گاهی داشتم کاش

در این فصل هجوم غربت و غم

کنارت جان پناهی داشتم کاش

«حسین شادمهر»

از کتاب "فرصت‌های ابری"، نشر مایا، 1395

^{کانال تلگرام    ،   صفحه اینستاگرام}

دوبیتی: خطوط موازی

همیشه تک‌نوازی، این من و تو

بدون عشق‌بازی، این من و تو

ریاضی گفته وصل ما محال است

دو تا خط موازی، این من و تو

«حسین شادمهر»

از کتاب "فرصت‌های ابری"، نشر مایا، 1395

^{کانال تلگرام    ، صفحه اینستاگرام}

هر کس که رسید حق ملت را خورد

هر کس که رسید حق ملت را خورد

بی واهمه از کسی، فراوان هم بُرد

از «مهر» و «امیدِ» راست و چپ؛ مأیوس

از فیش و فساد، جان ملت افسرد

حسین شادمهر