ببار ای سپید صمیمی ببار
برای دل من سپیدی بیار
شکوه شکوفایی‌ات دیدنی‌ست
بیفشان شکوفه هزاران هزار
پر از حسّ زیبا شدن گشته‌ام
و از شوق برفم چه‌سان بیقرار
به داماد شمشاد فرخنده باد
وصالِ عروسِ سپیدِ چنار
چه برفی، چه برفی، سپیدِ سپید
چه فصلی، چه فصلی، بهارِ بهار!
«حسین شادمهر»
خانه‌ام در غرب؛
کارم در شرق؛
صبح و عصر
رو به آفتاب می‌رانم.
مثل آفتابگردانم!
حسین شادمهر
هفت آســــمان چشم مرا پر بلور کرد
از سینه‌ام گذشت ســـوار سپید عشق
وز کوچه کوچه‌ی دل من هم عبور کرد
لبخند توســت مژده‌ی آغاز عشقمان
گلخنده‌های ناز توام پر ز شور کرد
تا فصل عشق از افق چشم تو رسید
دل را پر از شکوفه و باران و نور کرد
از یادمان مگر نرود عشق و عاشقی
باید نشست قصه‌ی دل را مرور کرد
