یقین مادر مساوی است با عشق

خدا رنگش زده یک دست با عشق
سپس با او قراری بست با عشق
به رسم عاشقی در دفتر دل
یقین مادر مساوی است با عشق

«حسین شادمهر»

به جای عشق، مادر می نویسم

تو را با جوهر زر می نویسم
شبیه دُرّ و گوهر می نویسم
درون دفتر شعرم همیشه
به جای عشق، مادر می نویسم

حسین شادمهر

شب عید و شب دی، یا رضا جان

شب عید و شب دی، یا رضا جان

پیاپی و پیاپی، یا رضا جان

دلم تنگ است آقا جان طلب کن

قرار ما، کجا؟ کی؟ یا رضا جان

"حسین شادمهر"

همیشه در تکاپو بودی ای دل

همیشه در تکاپو بودی ای دل
به فکر خنده ی او بودی ای دل
ولی حرف دلت را قورت دادی
چرا این قدر ترسو بودی ای دل

"حسین شادمهر"

شبی از حسرت بوس تو گفتم

شبی از حسرت بوس تو گفتم

غزل در وصف طاووس تو گفتم

اگر دیوان به دیوان شعر گفتم

همه را نذر و مخصوص تو گفتم

حسین شادمهر

عطار

نگاهـــت هــر زمـــان تکـــرار می‌گشت

غمــت بر سینـــــه‌ام آوار می‌گشت

فـــدا می‌شـــد دلـــم در دور اوّل

به دورت همچنان عطّــــار می‌گشت!

حسین شادمهر

درختکاری

چه خشک و بی گل و بی سایه ماندم

نه برگی از درختی سبز خواندم

برای یادگاری کاش من هم

به دست خود درختی می‌نشاندم!

رسول مهربانی

چه با خود مژده‌ای بشکوه آورد

برای شهر پُر اندوه آورد

کتابی با هزاران آیه از عشق

محمد(ص) با خودش از کوه آورد.

*** 

کسی در غار مشغول نماز است

برای عشق در راز و نیاز است

صدایی شهر را دعوت به حق کرد

همانا او «محمد»(ص) از حجاز است.

*** 

برای عشق سهم آخری بود

به فکر لحظه‌های بهتری بود

برای دختران زنده در گور

نوید روزهای دیگری بود

*** 

عطا شد سوره‌ی کوثر برایت

یکی هم مادر و دختر برایت

تو را بی ریشه دانستند آنها

و نازل شد «هوالابتر» برایت.

*** 

برای عشق، فرصت، تازه آورد

چه حرفی از محبّت تازه آورد

«محمد» (ص) آن رسول مهربانی

که با خود نور و رحمت تازه آورد.

«حسیــن شادمهـــر»

عصر بهاری

فراق و دوری‌ات کم بود ای کاش
مرا عشقت دمادم بود ای کاش
در این عصر دل انگیز بهاری
بساط چایی‌ات دم بود ای کاش

حسین شادمهر

شهیدان وطن

عقابانه ره کرکس گرفتند
چه مردانه ره ناکس گرفتند
شهیدان وطن را می‌ستایم
که از دشمن، وطن را پس گرفتند