با شعر شاد شُرشُر
باران دوباره بارید
باران صبحگاهی
از ابر پاره بارید
***
زنگ مسابقه بود
این رعد و برق گویا
باران شروع شد تند
بارید در همه جا
***
در جیک جیک گنجشک
باران ترانه ای شد
بر شاخه شکسته
باران جوانه ای شد
***
باران چه قطره قطره
بر دست و صورتم ریخت
یک شعر شاد و تازه
در فکر من برانگیخت
«حسین شادمهر»
پاییز یک هنرمند
پاییز فرشباف است
در دست این هنرمند
این برگ‌ها کلاف است
با برگ‌های صد رنگ
او فرش تازه‌ای بافت
چون می‌توان در این فرش
انواع رنگ را یافت
فرش قشنگ پاییز
از برگ‌های زیباست
این فرش چه بزرگ است
هر جای شهر پیداست
«حسین شادمهر»
* منتشر شده در روزنامه قانون، آذر 1397
با نردبان خورشید
قطره به آسمان رفت
با باد همسفر شد
تا دشت بیکران رفت
***
آنجا درخت را دید
در انتظار باران
قطره به سوی او رفت
آرام نه، شتابان
***
شبنم شد و شبانه
بر روی برگ خوابید
آماده سفر شد
وقتی که نور تابید
***
یک رود شد، روان شد
صد قطره، دست در دست
از کوه‌ها گذر کرد
دریا، به دوست پیوست
«حسین شادمهر»
* منتشر شده در روزنامه اطلاعات، آبان ماه 1397
یک فرشتهی خدا
توی خانه‌های ماست
دست‌های گرم او
روی شانه‌های ماست
هیچ‌کس شبیه او
مهربان نمی‌شود
مثل او برای ما
هم‌زبان نمی‌شود
روز و شب، همیشه او
پیش ما، کنار ماست
گرمی نگاه او
نور روزگار ماست
از همه فرشته‌ها
این فرشته بهتر است
نام این فرشته هم
بی‌گمان که مادر است
«حسین شادمهر»
به نام خداوند نور و قلم
به نام خداوند مهر و کَرَم
شروع سخن‌ها به نامش نکوست
که زیباترین نام‌ها، نام اوست
سرآغاز دفتر به نام خداست
و پرواز دیگر به نام خداست
خداوند برهان و دین و کتاب
همانا خداوند روز حساب
خدایی که گردون سپهر آفرید
خدایی که با لطف، مهر آفرید
به علم و به خواندن خدا امر کرد
کتاب و قلم را به ما امر کرد
*
سلام ای عزیزان باغ وطن
سلام ای شکوفاگران سخن
درود ای امیدان ایران زمین
درود ای جوانان شورآفرین
خجسته شما را شروعی دگر
مبارک شما را طلوعی دگر
خوشامد شما راست آغاز مهر
کبوتر شدن روز پرواز مهر
به آغاز مهرت بشارت دهم
به دیدار یارت اشارت دهم
همان مهربان یار، نامش کتاب
همان خوش زبان یار، نامش کتاب
خوشا تازه کردن به دیدارها
شکوفا شدن بارها، بارها
*
خدایا به دانش مرا نور ده
به دست و دلم قوت و زور ده
که در راه ایران بکوشم بسی
و در خاک میهن بجوشم بسی
«حسین شادمهر»
پ‌ن: یادش بخیر، دوران خوش مدرسه، از این نوع شعرها می‌نوشتیم و سر صف مدرسه می‌خواندیم. این روزها، دوباره بوی ماه مهر، بوی کیف و کتاب مدرسه، شروع سال تحصیلی جدید، باز شدن مدرسه‌ها، دیدار همکلاسی‌ها، بوی مهر و مهربانی می‌آید ....
روز شنبه 13 شهریور ماه 1395 مصادف با خجسته سالروز پیوند آسمانی حضرت علی (ع) و حضرت زهرا (س)، مراسم رونمایی از کتاب مجموعه شعر "فرصت‌های ابری" با همت مسئولان محترم اداره کتابخانه‌های عمومی استان البرز (کرج) و شهرستان فردیس در فرهنگسرای گلستان شهر فردیس برگزار شد. شعرهایی شنیدیم و خواندیم. محفل کتابخوانی و ادبی خوبی بود.
کتاب "فرصت‌های ابری" مجموعه دوبیتی‌های من است که اردیبهشت 95 توسط نشر مایا منتشر شده است.
نه تیراژ کتابم بیشتر شد
نه حتی نان و آبم بیشتر شد
برای شعر گفتن از تو ای عشق
فقط رنج و عذابم بیشتر شد
«حسین شادمهر»
معلم! ای شکوهت چون بهاران
معلم! ای صفای آبشاران
تو جان تشنه ام را آب دادی
سکون فکر من را تاب دادی
تو شمع روشنی، پروانه هستیم
زلال چشمه ای، ما دانه هستیم
صفای صحبت آیینه داری
تو قلبی روشن و بی کینه داری
شهاب روشن شبهای تاری
برای صبح صادق بیقراری
بهار خاک استعداد هستی
شکوفا در میان یاد هستی
تو را در سینه ها چشمان من دید
میان دفترم نامت درخشید
بیابان وجودم را تو آبی
شب تاریک من را ماهتابی
سرود عاطفه، ای شعر ایثار
الا ای باغبان خوب گلزار
نسیم دلنواز آشنایی
معلم! خوشتر از باد صبایی
معلم! از سپاست ناتوانم
معلم! وصف نامت را ندانم
خوشا شمع شب افروزت معلم!
گرامی باد، این روزت معلم!
«حسین شادمهر»
یک شاخه‌ی گلِ سرخ
روزی خــرید بابا.
گل را گذاشتــم در
گلدان خوب و زیبا.
***
می‌دیدمش که هر روز
گل، گوشه‌ای نشسته
با برگ‌های سبـــزش،
با غنچـــه‌های بسته
***
تا چند روز گل بود،
مهمـان خانـه‌ی ما
از رنگ و بوی شادش
نو شد ترانــه‌ی ما
***
یک روز صبــح دیدم
پژمرده آن گلِ سرخ
خشکــید و زرد مثـلِ
فصلِ خزان، گلِ سرخ
***
من فکـر می‌کنم که
دیگر طراوتی نیست
از شــادی و تــرانه
در خانه صحبتی نیست
***
وقتـی که دید بابا
غمگین و بیقرارم
آمد کنار من گفت:
غصه نخور، «بهارم!»
***
هرچند آن گل سـرخ
دیگر نه ناز و زیباست
امّـا همیشه یـــادش
در شعر ما شکوفاست
***
با بودن تــو اینجا
هر روزمان بهاریست
با بــودن تو بابا!
بوی بهار جاریست
***
نامت اگر «بهار» است،
باید که سبـــز باشی
در عشــق و مهربانی
بی حدّ و مــرز باشی
***
«حسـین شادمهــر»
وقتی که غنچه‌ای را
دستانِ باد خـم کرد.
وقتی که بادِ وحشـی
بر غنچه‌ها ستم کرد؛
***
وقتی نهالِ کوچک
بی آب بود و خسته.
وقتی که بود کودک
بیمار و دل شکسته.
***
دسـتانِ باغبانـــی
آن وقت سایبان شد.
بر باغ و غنچه‌هایش
او یار مهـــربان شد.
***
وقتی شکسته قلبـی
باید که همدمش بود.
وقتی شکسته بالــی
باید که مرهمش بود.
***
مثل پرنــده‌ای که
در حال نغمه‌خوانی ست.
یا مثل پیــرمردی
شغلش که باغبانی ست.
***
مثل بهـــار باید
با غنچه مهربان بود.
چون قطره‌های باران
بر سبـزه‌ها چکان بود.
***
با اشتیاق و شــادی
باید به هم کمک کرد.
«پـروانـه» بود باید
پرواز در «محک» کرد.
«حسین شادمهر »
*پروفسور پروانه وثوق، فوق تخصص و سرطان شناس که پروانه‌وار عمر گرانقدرش را در باغ محک (موسسه حمایت از کودکان مبتلا به سرطان) به پرواز بر بالین کودکان گذراند.
