دوبیتی: به دست خود درختی می‌نشاندم!

چه خشک و بی گُل و بی سایه ماندم

نه برگی از درختی سبز خواندم

برای یادگاری کاش من هم

به دست خود درختی می‌نشاندم!

حسین شادمهر

غزل: ببار ای سپید صمیمی

ببار ای سپید صمیمی، ببار
برای دل من سپیدی بیار

شکوه شکوفایی‌ات دیدنی‌ست
بیفشان شکوفه، هزاران هزار

پر از حسّ زیبا شدن گشته‌ام
و از شوق برفم چسان بی‌قرار

به داماد شمشاد فرخنده باد
وصال عروس سپید چنار

چه برفی، چه برفی، سپید سپید
چه فصلی، چه فصلی، بهار بهار!


«حسین شادمهر»