شعرهای حسین شادمهر

نذر امام غریب
 

باید به هوای عشق بی حد بروم
باید به همان سرا و گنبد بروم
گویا که هوای عاشقی کرده دلم
باید که دوباره باز مشهد بروم
 
*
آهو شوم و پناه این در باشم
در سایه‌ی آن سرو و صنوبر باشم
ای کاش مرا بال و پری بود که من
دور حرم دوست کبوتر باشم
 
*
در نزد ضعیف، یا معین الضعفاست
در نزد غریب، یا غریب الغرباست
اینجا همه حاجت از رضا(ع) می‌گیرند
این صحن و سرای طوس، حج فقراست
 
*
آقا! بطلب که باز زایر بشوم
در صحن و سرای عشق، حاضر بشوم
زیباست چه زیباست سرودن از تو
رخصت بده تا دعبل شاعر بشوم
 
*
یارب که مرا ز عشق حاصل بشود
پابوسی شاه طوس شامل بشود
این دل به نوای عشق، بیدل بشود
با گوشه‌ی چشم دوست، دعبل بشود


«حسین شادمهر»